برگشت فراموشی القاء شده با مورفین توسط نیکوتین از طریق فعال شدن گیرنده های دوپامینی d۱ هسته آکومبنس

سابقه و هدف: داروهایی که مورد سوء مصرف قرار می گیرند، نظیر نیکوتین و مورفین بیشتر اثرات خود را از طریق مسیر دوپامینرژیک مزولیمبیک ایجاد می نمایند. بر این اساس، در مطالعه حاضر اثر تزریق قبل از آزمون نیکوتین بر روی یادگیری وابسته به وضعیت مورفین و اثر تزریق آنتاگونیست گیرنده d1 به داخل هسته آکومبنس بر روی اثرات نیکوتین بر روی یادگیری وابسته به وضعیت مورفین مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 200 سر موش صحرایی نر انجام شد. پس از بیهوش نمودن موش ها با تزریق درون صفاقی کتامین و زایلازین در دستگاه استریوتاکس قرار داده شدند. دو کانول در پوسته هسته آکومبنس قرار داده شد. آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال آغاز شد و میزان تأخیر حیوان در ورود به بخش سیاه به عنوان معیار حافظه اندازه گیری شد. نتایج: تزریق پس از آموزش مورفین باعث القاء فراموشی می شود. فراموشی القاء شده با مورفین پس از آموزش با به کار بردن همان دوزهای مورفین قبل از آزمون اصلاح می گردد. تزریق قبل از آزمون نیکوتین نیز می تواند فراموشی القاء شده با مورفین را برگرداند. به علاوه، تزریق قبل از آزمون sch23390 به داخل هسته آکومبنس از بازگشت حافظه تخریب شده با مورفین توسط نیکوتین جلوگیری می نماید. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که گیرنده های دوپامینی d1 هسته آکومبنس نقش مهمی در اثرات بهبود بخش نیکوتین بر روی فراموشی القاء شده با مورفین دارند.